Jezus’ benadering, drie niveaus

Als je de evangeliën in de Bijbel leest, valt het op dat Jezus mensen op verschillende niveaus benaderde. Allereerst nam Hij de tijd om met mensen persoonlijk te spreken, een op een. Zo knoopte Hij bijvoorbeeld een gesprek aan met de Samaritaanse vrouw toen Hij haar bij een bron ontmoette (Johannes 4). Daarbij ging Hij in op haar persoonlijke situatie en nodigde Hij haar uit ‘water’ te drinken waardoor ze nooit meer ‘dorst’ zou krijgen. Deze persoonlijke benadering is van groot belang in onze kerken, denk aan pastorale gesprekken.

Daarnaast sprak Jezus ook tot grote groepen mensen tegelijk. Denk aan de Bergrede, waarin Hij tot een grote menigte mensen sprak. Of aan de wonderbare spijziging, waarin Hij duizenden van brood en vis voorzag. Wij kennen in onze kerken ook bijeenkomsten voor grotere groepen, denk aan erediensten of conferenties.

Opvallend is echter, dat Jezus het grootste deel van Zijn tijd investeerde in een kleine groep van twaalf leerlingen. Met deze kleine kring leerlingen ging Hij vriendschappelijk om, gaf hun intensief onderricht, beantwoordde hun vragen en gaf hun ‘stage’ opdrachten! In drie jaar tijd gaf Hij ze een intense geestelijke vorming in vormde ze van discipelen tot apostelen: ze werden uitgezonden om discipelen te maken.

Geestelijke groei in de huiskamer
Jezus investeerde dus in de kleine groep. Dat doen wij ook in de GGG. In het onderlinge gesprek groeit de gemeenschap met elkaar en met God. In de groep kun je geloofservaringen uitwisselen en groeien in je geloof. In de groep kun je elkaar stimuleren om je geloof ook werkelijk te leven en missionair te zijn. En er is ruimte om elkaar in gebed bij God te brengen.